|
Vluchtelingenstromen
naar Europa.
Einde van het humanisme?
Ongelimiteerde toelating
Migratie is zo oud als de mensheid. In
hun zoektocht naar voedsel verspreidde de mens zich over de hele wereld,
heersers veroverden met hun legers vreemde volkeren en gebruikten de
overwonnenen als slaven, handel verbond verschillende werelddelen met
elkaar, industrialisatie dreef de bevolking van het platteland naar de
steden, oorlogen en politieke omwentelingen veroorzaakten grote groepen
vluchtelingen. Als gevolg van de Russische Burgeroorlog en revolutie
raakten anderhalf miljoen mensen op de vlucht; de Eerste Wereldoorlog
veroorzaakte miljoenen ontheemde Europeanen; in 1942 telde Europa door
de Tweede Wereldoorlog 21 miljoen daklozen en ontheemden.
Nieuw aan de migratie van tegenwoordig zijn de enorme aantallen
migranten in korte tijd en de trek vanuit arme naar rijke landen.
Vroeger was reizen alleen weggelegd voor een kleine elite. Nieuwe
vervoers-middelen, stijging van de productie en een explosieve groei van
de wereldbevolking hebben ervoor gezorgd dat steeds grotere groepen, ook
in arme landen, mobieler zijn geworden en in de gelegenheid zijn naar
rijkere landen te trekken. Volgens schattingen van de Verenigde Naties
(VN) bestond de wereldbevolking in het jaar nul uit niet meer dan
300.000 mensen, in het jaar 1900 uit 1,65 miljard, terwijl zij in 2011
uitgroeide tot 7 miljard.
Sinds de zomer van 2015 ziet Europa zich geconfronteerd met grote
vluchtelingenstromen uit het Midden-Oosten, Azië en Afrika. Tussen
augustus 2015 en het voorjaar van 2016 kwamen alleen naar Duitsland naar
schatting anderhalf miljoen vluchtelingen en de vluchtelingen-stromen
uit deze gebieden blijven groeien. Directe oorzaak van deze plotselinge
groei is het groene licht dat bondskanselier Merkel gaf, door alle
vluchtelingen in Duitsland welkom te heten en geen bovengrens te
hanteren voor het aantal op te nemen vluchtelingen. Terwijl Duitsland al
een groot aantal migranten en vluchtelingen herbergt. Van de 80 miljoen
Duitsers is naar schatting 10%, 8 miljoen, van andere afkomst. Ook voor
de rest van de rijke landen geldt dat het aantal migranten ten opzichte
van de eigen bevolking sterk toeneemt. Volgens cijfers van de VN is
tussen 1960 en 2010 de bevolking van armere gebieden met 3,85 miljard
gegroeid, de bevolking van de rijkere gebieden groeide in diezelfde
periode maar met 324,5 miljoen. De 92 miljoen migranten die in deze
periode vanuit de armere naar de rijkere gebieden emigreerden bedroeg 2%
van de bevolkingsgroei van de armere gebieden en 28% van de
bevolkingsgroei van de rijkere delen. De Europese Unie heeft een totale
bevolking van 500 miljoen op een wereldbevolking van 7,5 miljard. Van
deze 7,5 miljard mensen behoren ongeveer 5 miljard tot de armen, de
potentiële groep economische migranten.
De politiek linkse partijen in de Europese Unie vinden dat vanuit
huma-nistische overwegingen en gelet op de inhoud van de
mensenrechten-verdragen iedere vluchteling binnengelaten moet worden. De
christelijke en liberale partijen verzetten zich in het verleden fel
tegen toelating van grote groepen vluchtelingen, maar schaarden zich
achter de Merkel-politiek van ongelimiteerde toelating. In de praktijk
betekent dit het binnenlaten van honderden miljoenen vluchtelingen in de
komende jaren. Volgens cijfers van de Verenigde Naties telt de wereld op
dit moment 60 miljoen mensen op de vlucht. In Afrika zijn 100 miljoen
migranten onderweg richting Europa, en ook de vluchtelingenaantallen in
Azië en het Midden-Oosten groeien. De extreemrechtse partijen verzetten
zich met nationalistische leuzen tegen toelating van vluchtelingen en
eisen een verbod op toelating van moslimvluchtelingen.
Als de migratie naar Europa in dit tempo blijft doorgaan en de tendens
van afname van de Europese bevolking verder doorzet, zal dit de huidige
bevolkingssamenstelling drastisch verstoren en veranderen. Er zijn
parallellen te zien met hoe het het Romeinse Rijk uiteindelijk verging.
Dit wereldrijk ging aan haar eigen welvaart en bevolkingskrimp ten
onder, het werd onder de voet werd gelopen door volkeren uit omlig-gende
gebieden die het niet langer in bedwang kon houden. Dat de mannen van de
omringende volken door de Romeinse heersers gebruikt waren voor hun
legers, richtte zich uiteindelijk als een boemerang tegen hen. Zij
maakten zich de Romeinse bewapeningstactieken en strate-gieën eigen en
pasten die toe tegen de Romeinen.
De wereld kent een aantal belangrijke mensenrechten- en
vluchtelingen-verdragen: de Universele Verklaring van de Rechten van de
Mens, opgesteld door de Verenigde Naties in 1948; het VN
Vluchtelingen-verdrag uit 1951; het door de VN opgestelde Internationaal
Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (IVBPR) uit 1976; het
Verdrag van Genève uit 1951 met betrekking tot de status van
vluchtelingen en de hieraan toegevoegde protocollen van New York uit
1967; het Europees Verdrag tot Bescherming van de Rechten van de Mens en
de Fundamentele Vrijheden (EVRM) uit 1953; het VN Anti-Folterverdrag uit
1984; mensenrechtenverdragen in verschillende werelddelen, et cetera.
Een aantal ontwikkelingen hebben geleid tot het ontstaan van deze
internationale verdragen: arbeidsmigratie onder invloed van
industrialisatie; toenemende mobiliteit, groeiende vluchte-lingenstromen
en sociale strijd. De bourgeoisie bevocht samen met boeren en
lijfeigenen de kerk en adel en verwierf meer macht en een aantal burger
-en politieke rechten, de arbeiders in de geïndustri-aliseerde landen
bereikten met hun vaak bloedige strijd tegen de bourgeoisie een aantal
sociale en economische rechten.
Het huidige vreemdelingenrecht in de EU-landen en de internationale
vluchtelingenverdragen regelen tot in detail toegang en verblijf van
migranten en vluchtelingen. Gronden voor verlening van asiel aan
vluchtelingen zijn gegronde vrees voor vervolging wegens ras,
godsdienst, nationaliteit politieke overtuiging of het behoren tot een
bepaalde maatschappelijke groep. Sociale en economische rechten,
bijvoorbeeld het recht op werk, het recht op een bestaansminimum en op
gezondheidszorg, zijn in deze wetten en verdragen niet erkend als
gronden voor asielrecht.
Het grootste deel van de vluchtelingen kiest niet vrijwillig voor het
verlaten van zijn geboortegrond, maar wordt hiertoe gedreven door
oorlogen, onleefbaarheid als gevolg van klimaatveranderingen en
economische armoede. Het aantal oorlogen is de afgelopen decennia sterk
toegenomen. Begin jaren 80 waarschuwde het Internationaal Instituut voor
Vredesonderzoek in Stockholm (SIPRI) voor een forse toename van het
aantal gewapende conflicten in Afrika, als gevolg van intensieve
wapenhandel van de rijke landen met regimes op dit continent. Op dit
moment is bijna geen Afrikaans land zonder gewapende conflicten.
Militair ingrijpen in binnenlandse conflicten van andere landen is sinds
2001 verdubbeld. Wapenexporten van de rijke landen naar het
Midden-Oosten; de Amerikaanse invasie in Irak in 2003; inmenging in de
oorlog in Irak en Syrië door onder andere de VS, West-Europa, Canada,
Australië en Rusland; wapenleveranties aan Iran en Saoedi-Arabië voor
hun oorlog in Jemen, en wapenhandel van de internationale grootmachten
met zogenaamde rebellengroepen, waaronder IS (Islamitische Staat) hebben
ertoe geleid dat het hele Midden-Oosten ontwricht is geraakt en hier
tientallen miljoenen mensen ontheemd en op de vlucht zijn. De
Amerikaanse oorlog tegen de extreme moslimbeweging Taliban in
Afghanistan sinds 2001 heeft er toe geleid dat de Taliban een groot deel
van Afghanistan en Pakistan in haar macht heeft gekregen en miljoenen
Afghanen een Pakistani naar Europa vluchten. Klimaatverandering, armoede
en corrupte regimes in Afrika ontnemen honderden miljoenen Afrikanen een
menswaardig bestaan. Dit zorgt voor grote vluchtelingenstromen vanuit
dit continent richting Europa.
Via twee hoofdroutes, de Balkanroute en de Middellandse Zee, bereikten
de afgelopen paar jaren miljoenen migranten West-Europa. Achter deze
vluchtelingeninvasie zit een organisatie van mensen-smokkelaars,
vervalsers van identiteitsbewijzen, fabrikanten van boten, zwemvesten en
andere benodigdheden, en woekeraars die geld uitlenen voor de overtocht.
Organisaties van rijke Amerikaanse zakenlui, onder wie George Soros,
verspreiden onder de vluchtelingen handleidingen hoe je in de EU-landen
de grootste kans maakt op asiel en zorgen voor financiering van de
overtocht. Dankzij deze op grote schaal geplande operaties ziet de
Europese Unie zich geconfronteerd met miljoenen migranten, die voor een
groot deel zonder identiteitspapieren en via illegale grensovergangen
binnen komen dankzij de Merkelpolitiek van ongelimiteerde opname van
migranten (“Wir schaffen das”). Om hier paal en perk aan te
stellen hebben een aantal Balkanlanden onder protest van de EU-leiding
hun illegale grensovergangen met hekken afgesloten, maar de stroom
vluchtelingen richting EU blijft doorgaan. Vooral via de Middellandse
Zee, die inmiddels bezaaid ligt met duizenden lijken van vluchtelingen
die de overtocht in de gammele boten van louche bendes niet hebben
gehaald. Diegenen die Europa wel bereiken, zijn vaak jarenlang met
handen en voeten gebonden aan het terugbetalen van hun schulden aan
woekeraars die de achtergebleven familieleden gegijzeld houden. De rijke
heeft hiervan geen last, hij kan verblijfsvergunningen en
nationaliteiten van EU lidstaten kopen. Elke lidstaat hanteert hiervoor
zijn eigen tarieven en voorwaarden.
Waarom laat de politieke top van de EU massaal vluchtelingen binnen en
beschermt zij haar buitengrenzen niet tegen de ongecontroleerde migratie
waar zij voorheen zo sterk tegen was? Waarom stimuleert zij op deze
manier criminele en illegale mensenhandel, levensgevaarlijke
overtochten, en destabiliseert zij Europa? Het lijkt erop dat bepaalde
toppolitici van de EU een voor de VS gunstige politiek uitvoeren.
Economische en sociale destabilisatie van de Europese Unie betekent
immers meer macht en winst voor de VS, in het belang van bepaalde
kapitaalsgroepen in de VS, niet in het voordeel van de Europese burgers.
Massale toelating van migranten is ook voor bepaalde bedrijven in de
Europese Unie lucratief, omdat illegale en legale vluchtelingen op den
duur een reservoir zijn van goedkope arbeids-krachten voor het
bedrijfsleven en de lonen drukken van andere werknemers. Onderdak,
onderwijs en andere hulp aan vluchtelingen is sinds enkele jaren in de
EU grotendeels geprivatiseerd, waaraan bouwfirma’s en andere partijen
flink geld verdienen. De EU-overheden hebben hun staatskassen open gezet
voor uit de grond gestampte, louche private bedrijven. De Duitse
overheid heeft voor de komende vijf jaar jaarlijks 20 miljard euro
begroot aan uitgaven voor asielzoekers. Beveiligingsfirma’s expanderen
dankzij de verspreide angst voor terrorisme. Om IS te ‘bestrijden’
stimuleert de politiek met wapen-exporten de bewapeningsindustrie en
levert op grote schaal wapens aan extreme moslims die als vluchtelingen
naar Europa komen. De laatste jaren zijn de orders voor de
wapenindustrie enorm gestegen. Volgens gegevens van SIPRI groeide de
wapenexport van de rijke landen de afgelopen vijf jaar met 8%, die van
de VS groeiden met 21% ten opzichte van de vier jaren daarvoor. De
wapenimporten van het Midden-Oosten stegen met 86%.
Destabilisatie EU
De vluchtelingenstromen hebben grote
gevolgen voor de Europese bevolking. In Nederland krijgen asielzoekers
met verblijfsvergunning een voorkeursbehandeling met betrekking tot het
krijgen van een woning en werk, terwijl Nederlanders in de grote steden
gemiddeld negen jaar op een woning moeten wachten en de werkloosheid
onder jongeren en ouderen hoog is. De kosten voor de opvang en
integratie van asiel-zoekers worden via de staatskas verhaald op de
burgers. De onder het mom van financiële crisis sinds 2008 extra
geplukte Europese bevolking ervaart de vluchtelingen als een bedreiging
en stemt massaal op nationalistische partijen die ontmanteling van de EU
en van de euro als oplossing voorspiegelen. Deze partijen wakkeren de
haat aan tegen buitenlanders, met name moslims, en worden mede
gefinancierd door de VS en Rusland, die belang hebben bij een verzwakte
EU.
Onvrede over het gebrek aan werk en
betaalbare woonruimte, loonkortingen, verhoging van de
pensioengerechtigde leeftijd, de afbouw van sociale voorzieningen en van
rechten en angst voor buitenlanders
heeft er in Groot-Brittannië toe geleid dat de bevolking voor
uittreding uit de Europese Unie stemde. Als beloning voor ondersteuning
van de campagne voor Brexit hebben beursspeculanten aan het gokken op
Brexit in één dag wereldwijd 3000 miljard euro verdiend.
Een groot deel van de asielzoekers dat de EU-landen binnenkomt heeft als
economisch vluchteling geen recht op asiel. Deze vluchtelingen moeten
volgens de wet worden teruggestuurd naar het land van her-komst, maar in
de praktijk gebeurt dit nauwelijks omdat de herkomstl-anden hen weigeren
terug te nemen of hun nationaliteit onbekend is. Een deel van de
economische vluchtelingen strijkt de vertrekpremies op waarmee overheden
terugkeer stimuleren en probeert daarna opnieuw binnen te komen, een
ander deel belandt in de illegaliteit en criminaliteit. In Duitsland
zijn sinds de komst van anderhalf miljoen vluchtelingen 500.000 van hen
in de illegaliteit verdwenen. Het aantal inbraken, verkrachtingen,
zakkenrollers en drugsdealers is sindsdien sterk geste-gen. De pers in de
Europese landen heeft van de politiek de opdracht gekregen over dit
soort misstanden zoveel mogelijk te zwijgen. Onduidelijk is hoeveel van
de migrantenmassa’s die Europa de laatste jaren bereiken werkelijk
vluchteling zijn, waarvoor zij zich uitgeven. De meesten weigeren zich
te laten registreren in het land van binnenkomst en eisen een doortocht
naar Duitsland, Zweden en Nederland.
In de stroom vluchtelingen verschuilen zich terroristen, die voor
verschil-lende aanslagen hebben gezorgd in Frankrijk België en
Duitsland. Als reactie heeft de Franse regering de noodtoestand
afgekondigd, die zij steeds verlengt. Ook in andere Europese landen
worden de beveili-gingsmaatregelen opgeschroefd en leeft de bevolking in
een sfeer van permanente dreiging. Toenemende bevoegdheden voor
veiligheids-diensten, politie en justitie brengen de burgerrechten in
gevaar. De stap naar invoering van een soort dictatuur wordt steeds
kleiner. De nieuwe Amerikaanse regering onder leiding van Trump
speculeert hierop met zijn record aan presidentiële decreten, door de
rechterlijke macht belachelijk te maken en de pers af te schilderen als
bolwerk van leugenaars.
De toevloed van vluchtelingen uit overwegend moslimlanden verstoort
naast het economische ook het culturele evenwicht in de Europese Unie.
West-Europa kent een traditie van verworven burgerrechten, politieke
rechten en sociaaleconomische rechten, tot stand gekomen in een
eeuwenlange moeizame en gevaarlijke strijd tegen de macht van de kerk,
de adel en de rijke bourgeoisie. Dit leidde tot een weliswaar niet
volledige maar toch fundamentele scheiding van kerk en staat, tot een
democratisch staatsapparaat dat tenminste een minimum aantal rechten van
burgers garandeert en tot bevrijding van de wetenschappen uit het
keurslijf van kerkelijke dogma’s. Macht en recht blijven ook in
West-Europa aan elkaar gekoppeld (wie de rijkdom bezit, bezit de macht
en het recht), maar de burgers hebben hierbinnen een bepaalde
rechtszekerheid bereikt. Man en vrouw zijn voor de wet gelijk, marteling
en lijfstraffen zijn verboden, iedere burger is vrij in het al dan niet
aanhangen van een geloofsovertuiging … .
De moslimlanden waaruit het merendeel van de vluchtelingen afkomstig
zijn, hebben een heel andere geschiedenis en traditie dan de
West-Europese. In veel Afrikaanse landen zijn dictatoriale corrupte
regimes aan de macht, in het Midden-Oosten extreme geestelijken en
sjeiks. Een
aantal van deze moslimstaten is gegrondvest op de islam, gebaseerd op de
Koran en op de Soenna waarin het leven van Mohammed is opgetekend. De
Koran is een verzameling zeer algemene verzen die voor verschillende
uitleg vatbaar zijn en de Soenna biedt evenmin houvast voor een
eenduidige uitleg. Het islamitisch recht, de shariawetgeving, is op deze
onduidelijke bronnen gebaseerd en per land verschillend, afhankelijk van
hoe religieuze schriftgeleerden en heersers de Koran uitleggen en in
wettelijke regels omzetten. Ondanks verschillende interpretaties
vertoont het islamitisch recht in de verschillende moslimstaten een
aantal fundamentele overeenkomsten: ongelijkheid van man en vrouw voor
de wet; strafbaarheid van homofilie, waarop in veel landen de doodstraf
staat; geen erkenning van de scheiding tussen kerk en staat; het
toestaan van lijfstraffen (bijvoorbeeld zweepslagen, hand afhakken en
steniging) en de onmogelijkheid om afstand te doen van het moslimgeloof.
Toch konden bijna al deze landen de internationale mensenrechten- en
vluchtelingenverdragen ratificeren dankzij uitzonderingsclausules: deze
verdragen zijn voor moslimlanden geldig voor zover niet in strijd met de sharia en de Koran.
De meeste bepalingen in de sharia zijn in strijd met de in de
internationale verdragen vastgelegde mensenrechten. Het westerse recht
kunnen moslims niet erkennen, omdat dit in strijd is met de sharia en de
Koran die zij trouw moeten zijn. Het gevolg hiervan in Europa is een
parallelle rechtspraak van moslimgemeenschappen die de democratische
verworvenheden bestrijden. Doen zij dit niet dan voldoen ze niet aan de
eisen van hun geloof. De Europese politici denken de kloof tussen de
leefwijze van moslimlanden en Europeanen te kunnen overbruggen door
migranten een integratiecursus te geven.
In het westen willen
moslimgemeenschappen de sharia hanteren en beroepen zich hierbij op het
recht op vrijheid van godsdienst, dat als mensenrecht in de
internationale verdragen is verankerd. Zelf erkennen zij vrijheid van
godsdienst niet als algemeen recht. Op het verlaten van het moslimgeloof
staat in veel landen de doodstraf en andersgelovigen moeten een speciale
belasting betalen of zich bekeren. Doen zij dit niet dan mogen zij
volgens de islamitische wetgeving worden gedood. Niet-gelovigen mogen
onmiddellijk worden gedood. Het recht op vrijheid van godsdienst wordt
in de Europese Unie inmiddels zo gebruikt dat onder dit mom allerlei
zaken worden gepraktiseerd en toegestaan die in strijd zijn met de
overige mensenrechten.
De politiek van ongelimiteerde toelating van moslimmigranten, het
voor-schrift dat de media de spanningen en misstanden die deze toelating
tot gevolg heeft moeten negeren en bagatelliseren, en de sfeer van
onbeperkte tolerantie die bijna als een gebod de burgers wordt
ingeprent, zorgen sluipend voor afzwakking van de gebruiken en verworven
burgerrechten in Europa. Ouders die hun dochters in het land van
herkomst laten besnijden worden niet hard vervolgd in Nederland; zich
links noemende politieke partijen keren zich tegen een boerka-verbod; er
gaan stemmen op christelijke feesten te hernoemen; om geen aanstoot te
geven aan moslims wordt gepleit voor het terugdringen van bloot in
reclames; gediscussieerd wordt over de erkenning van kind-huwelijken
wanneer deze zijn gesloten voor binnenkomst in Europa; het toepassen van
de sharia in moslimgemeenschappen in Europa wordt oogluikend toegestaan;
de inhoud van het godsdienstonderwijs in de moskeeën wordt niet
gecontroleerd … .
De globalisering van de productie van goederen, van kapitaalsstromen,
handel, communicatie, vervoer, wetenschap en migratie botst met de
soevereiniteit van de nationale staten. De problemen die deze
globalisering met zich meebrengt (ongelijke verdeling van rijkdom,
werkloosheid, slechte arbeidsomstandigheden, vervuiling,
klimaatveran-dering, oorlogsdreigingen, corrupte regimes) kunnen vanwege
hun schaal en gevolgen alleen internationaal effectief worden opgelost.
De besluiteloze en tegenstrijdige migratiepolitiek van de EU illustreert
de onwerkbaarheid van het gebrek aan politieke eenwording. De Europese
Unielanden zijn ondanks talloze conferenties en debatten niet in staat
gezamenlijk de migratiegolf in goede banen te leiden. Merkel spoort
eigenmachtig miljoenen migranten aan om als vluchteling naar Europa te
komen, en probeer via dwingende EU verordeningen deze vluchtelingen te
verdelen over alle lidstaten, die dit niet uitvoeren. Merkel sluit als
vertegenwoordiger van het machtigste en rijkste EU-land namens de EU de
deal met Turkije dat dit land de doorreis van miljoenen vluchtelingen
naar de Europese Unie tegenhoudt in ruil voor 6 miljard euro
vluchtelingenhulp. Sindsdien chanteert Turkije regelmatig de Europese
Unie met het doorlaten van vluchtelingen. (Soortgelijke deals als met
Turkije sluit de EU met Afghanistan, Marokko, Tunesië en Libië, dat geen
nationaal regering meer heeft en waar IS een belangrijke rol speelt in
mensensmokkel en de organisatie van de levensgevaarlijke overtocht van
honderdduizenden vluchtelingen via de Middellandse Zee.) Balkanlanden
plaatsen onder protest van de andere lidstaten hekken langs hun grenzen
om massale illegale grensovertredingen in te dammen. Gezamenlijke
controle van de buitengrenzen faalt.
De verdeeldheid binnen de EU en de besluiteloosheid zijn toegenomen
sinds bepaalde politieke en financiële groepen met succes hebben
voorkomen dat de EU een solide grondwet kreeg als stap naar politieke
eenwording. Het aantal lidstaten groeit, maar hun vetorecht legt
besluitvormingsprocessen lam. Het Europees parlement heeft weinig te
zeggen en in wat zij besloten heeft hebben de nationale parlementen vaak
het laatste woord. De financiële crisis en de toestroom van migranten
hebben de EU verder verzwakt, in het voordeel van bepaalde
kapitaalsgroepen in de Verenigde Staten en van de religieuze
machthebbers in het Midden-Oosten, die via de moslimvluchtelingen,
moskeeën en scholen in de Europese Unie steeds meer invloed krijgen.
Dankzij de financiële crisis is de kloof tussen arm en rijk vergroot,1%
van de wereldbevolking heeft nu 99% van al het bezit in handen. In
plaats van te investeren in productieve sectoren vergroten en verhevigen
de belangrijkste kapitaalsgroepen het aantal gewapende conflicten, en
zetten zij hun steun aan corrupte en dictatoriale regimes voort. Dit
veroorzaakt een toenemende groei van de migratiestromen vanuit de arme
landen naar Europa, dat voor arme Afrikanen, Aziaten en het
Midden-Oosten steeds bereikbaarder wordt.
Humanisme
of ontmenselijking?
Het huidige vluchtelingenprobleem is
deels een probleem van het Midden-Oosten, waar door ontwrichting van
Irak, Syrië en Jemen tientallen miljoenen mensen op de vlucht zijn. De
rijke Arabische oliestaten weigeren Arabische vluchtelingen op te nemen,
maar zijn wel medeveroorzakers van de vluchtelingenstromen.
Saoedi-Arabië en Iran vormen de spil van de wapenhandel vanuit de VS en
Europa naar het Midden-Oosten. Beveiliging van de buitengrenzen en opvang van vluchtelingen uit het
Midden-Oosten in de eigen regio, met hulp vanuit de hele wereld, is op
korte termijn de enige manier om de Europese Unie te ontlasten, en te
voorkomen dat zij door miljoenen vluchtelingen onder de voet wordt
gelopen. Hetzelfde geldt voor de vluchtelingenstromen uit Afrika. Opvang
in de eigen regio voorkomt dat vertwijfelde en weerloze vluchtelingen in
handen vallen van criminele smokkelbendes, en hun leven op het spel
moeten zetten tijdens een levensgevaarlijke overtocht. Opvang in de
eigen regio betekent ook dat met de beschikbare financiële middelen veel
meer gedaan kan
worden voor de vluchtelingen dan in Europa, waar alles veel duurder is.
Een groot deel van de migranten die sinds 2015 en 2016 ongecon-troleerd
de Europese Unie binnenstromen komt om economische redenen en niet omdat
zij voor hun leven moesten vrezen in de zin van het
VN-Vluchtelingenverdrag. Veel migranten hebben hun banen opgegeven en
hun huizen verkocht om de overtocht te betalen. De echte vluchtelingen
zitten gevangen in de belegerde en verwoeste steden en in grote kampen
in Turkije, Jordanië, Libanon en in een aantal landen in Afrika. Aanpassing van de bestaande wetgeving
kan zorgen voor ontmoediging van de ongecontroleerde en steeds meer
aanzwellende migratiestromen, kan helpen de onveiligheid die hiermee
gepaard gaat in te dammen, en de mogelijkheden vergroten om echte
vluchtelingen te onderscheiden van de economische migranten. Nu kan een
migrant die voet gezet heeft op het Europese continent feitelijk niet
teruggestuurd worden naar zijn land van herkomst. Onder de huidige
wetgeving mag een net binnengekomen migrant niet in een gesloten opvang
worden geplaatst en kan hij vrijwel ongezien doorreizen naar het land
van zijn voorkeur, in de meeste gevallen Duitsland. Eerste opvang van
vluch-telingen in afgesloten centra maakt het eenvoudiger om de
identiteit en de reden van binnenkomst van een migrant te achterhalen.
Overeen-komsten met de veilige landen van herkomst en het dreigement van
economische en politieke sancties, zijn middelen om deze landen ertoe te
bewegen hun burgers die om economische redenen zijn gevlucht weer terug
te nemen.
Schending van
mensenrechten onder het mom van vrijheid van godsdienst kan
teruggedrongen worden door de reikwijdte van het recht op
godsdienstvrijheid in te perken. De voorwaarde dat recht op vrijheid van
godsdienst niet in strijd mag zijn met de andere mensenrechten zou een
stap in deze richting betekenen.
Als de overheden zorgdragen voor de opleiding van geestelijken en de
inhoud van het godsdienstonderwijs van alle geloofsrichtingen effectief
gaan controleren, kunnen zij de kans verkleinen dat jongeren worden
opgevoed met extreme opvattingen die in strijd zijn met de
mensenrechten. Het verbieden van extremistische geloofsgroepen en
politieke partijen die gedachtegoed verkondigen dat in strijd is met de
mensenrechtenverdragen, vermindert de kans op radicalisering van
bepaalde groepen. Voorheen werden groeperingen die haat zaaien en
discrimineren in de EU regelmatig verboden.
De rijkste elite, die sinds de financiële crisis van 2008 bijna al het
wereldbezit in handen heeft, laat haar beslissingen niet leiden door
humanistische idealen maar door wat in zo kort mogelijke tijd zoveel
mogelijk winst oplevert. Zij creëerde de vijand communisme, dat de macht
van de rijken en de religie aan banden legde en de wetenschap
bevorderde, en streed hiertegen omdat het haar geld en macht opleverde.
Zij maakte de nazi’s en de fascisten sterk omdat zij hieraan kon
verdienen. Zij steunt extreme moslimbewegingen omdat zij hieraan kan
verdienen en zij steunt opnieuw de nazi’s omdat zij hieraan kan
verdienen. Zij voorziet alle partijen van wapens en laat met haar wapens
legers tegen elkaar vechten. Hoe meer conflicten en oorlogen, hoe langer
deze duren en hoe meer partijen hierbij betrokken zijn, hoe
winstgevender. De internationale coalitie tegen IS telt 60 landen
waaronder meerdere grootmachten, het leger van IS wordt geschat op
35.000 man. Voorspeld is dat de oorlog tegen IS 20 jaar zal duren. Ook
de vluchtelingenstromen zijn voor de rijksten business. Voortzetting van
dit beleid zal Europa confronteren met nog meer vluchtelingen en nog
meer destabilisatie. Het zal in de Europese Unie de nationalistische
partijen aan de macht brengen en leiden tot dictatoriale regeringen,
gelegitimeerd door invoering van de noodtoestand.
Technisch is het mogelijk de hele wereldbevolking te voorzien van
middelen die nodig zijn voor een menswaardig leven. Om deze
mensenrechten in de praktijk te brengen is een eerlijke verdeling van de
wereldrijkdom nodig en een effectieve wereldgemeenschap. Hoe langer deze
oplossingen worden uitgesteld, hoe groter het gevaar wordt dat de rijke
elite zich verder gaat afschermen en de rest van de wereldbevolking als
rechtelozen achterlaat in chaos en ellende. De rijkste elite maakt
plannen om zichzelf en haar firma’s te verplaatsen buiten de kustlijnen,
zodat een groot deel van de wetgeving niet meer op haar van toepassing
is. En er wordt gewerkt aan diverse kostbare projecten om deze groep naar de ruimte
te kunnen laten vertrekken wanneer de aarde niet meer leefbaar is. De
miljardairs stoppen hun geld in dit soort ondernemingen, in plaats van
de oorlogen en noden van de wereldbevolking uit te bannen.
Lidwien Schuitemaker, februari 2017
Bronnen
Internationaal
Vredesinstituut Stockholm, SIPRI-jaarboek 2016, Armaments,
Disarmament and International Security.
Lodder G.G.,Vreemdelingenrecht in vogelvlucht. Over toelating een
verblijf van vreemdelingen in Nederland, vijfde
geactualiseerde editie, Sdu Uitgevers Den Haag 2014.
Berger, M., Sharia. Islam tussen recht en politiek, Boom
Juridische uitgevers Den Haag 2006.
Opeskin, B.,
Perruchoud R., Redpath-Cross J., (red.), Foundations of International
Migration Law, Cambridge University Press 2012.
Schuitemaker, L., Filosofie
van de mensenrechten,
www.lidwien schuitemaker.nl/lezingen Groningen 2004.
Schuitemaker, L., Het kruitvat nationalisme,
www.lidwienschuitemaker.nl/lezingen , Groningen 2007.
Schuitemaker, L., Wereld zonder arm en rijk, uitgeverij Filograph
Groningen 2013.
Schuitemaker, L., Wereld in de greep van rijken, uitgeverij
Filograph Groningen 2016.
Spijkerboer T.P., en Vermeulen B.P., Vluchtelingenrecht, Ars
Aequi Libri Nijmegen 2005.
Vos , P.F.A.B., , en Vries W. de, Teksten Vreemdelingenrecht,
editie 2015/2016, Sdu Uitgevers Den Haag 2015.
United Nations
Department of Economic and Social Affairs, World Population
Prospects: The 2010 Revision, United Nations 2011.
United Nations Population Division, The World at six Billion,
http://www.un.org/esa/population/publications/sixbillion/sixbilpart1.pdf
terug
naar boven
◄
|
|