| |
EU-burgers slachtoffer
van woekeraars
Banken kunnen zich mateloos verrijken
Griekenland, Ierland, Spanje en Portugal
hebben zo’n hoge staats-schulden dat ze failliet zijn. De EU-norm is
zoek, ook de andere lidstaten kampen met torenhoge schulden. De grote
aandeelhouders van commerciële banken leenden duizenden miljarden aan
bedrijven, projectontwikkelaars, kopers van huizen, et cetera, zonder
hun krediet-waardigheid te toetsen en te bekijken waarvoor het geld
gebruikt werd. In Spanje staan honderden steden, golfvelden, bruggen en
we-gen ongebruikt te verpauperen. Politici zorgden ervoor dat de staten
(burgers) garant staan voor de bankleningen.
In 2008 bleek dat veel crediteuren hun leningen niet konden
terug-betalen aan de banken. De politici wentelden deze schulden af op
de burgers: de afzonderlijke regeringen betaalden de banken vele
miljarden euro’s belastinggeld uit de staatskas. Daarbovenop besloten de
regeringsleiders van de Europese Unie in 2008 namens hun burgers om via
de Europese Centrale Bank 350 miljard euro steun aan de banken te geven.
In 2010 werd daar een ‘noodhulppakket’ van 750 miljard euro aan
toegevoegd, wat de staatsschulden verder opdrijft. Volgens de politici
is deze ‘noodhulp’ bedoeld voor de Euro-pese probleemlanden, maar in
werkelijkheid worden met dit geld de verliezen van de grote
bankaandeelhouders gedekt.
Het geld van de zogenaamde noodhulp, bestemd voor de bankaan-deelhouders
en niet voor de burgers, moeten de regeringen via de Europese Centrale
Bank op de kapitaalmarkt lenen, dat wil zeggen bij dezelfde banken aan
wie zij dit geld daarna als ‘noodhulp’ geven. Want sinds de gewijzigde
bankwet van 1998 zijn de centrale banken van de unielanden feitelijk
geprivatiseerd naar Amerikaans model: voor het lenen van geld zijn de
overheden volledig afhankelijk ge-worden van de commerciële banken, zij
kunnen hiervoor niet langer terecht bij hun centrale banken. Hoe hoger
de staatsschulden van een land zijn, hoe hoger de rente die het land op
de schuld moet betalen. De rente die van Griekenland geëist wordt, is
opgelopen tot 20%. Daardoor stijgen de schulden in steeds hoger tempo.
Door de bankwet van 1989 kunnen overheden niet meer lenen bij de
centrale bank, commerciële banken kunnen dat wel. De politiek staat de
commerciële banken toe via de Europese Centrale Bank van de EU-lidstaten
bijna gratis geld te lenen, geld van de EU-burgers, dat de banken tegen
hoge rentetarieven aan diezelfde overheden en burgers weer uitlenen.
Tekenend voor de verwevenheid tussen de commerciële bankwereld, de
politiek en de Europese Centrale Bank is de benoeming van de nieuwe
directeur van de Europese Centrale Bank, de Italiaan Draghi. In de tijd
dat hij vicepresident was van een van de grootste Ameri-kaanse banken,
Goldman Sacks, adviseerde deze bank Griekenland allerlei trucs om
overheidsschulden buiten de boeken te houden.
Via de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds knijpt de
bankwereld de burgers verder af met gedwongen saneringsplannen: grote
kortingen op de salarissen en pensioenen; afbouw van gezond-heidszorg en
onderwijs en privatisering ofwel uitverkoop van staats-bezittingen zoals
vliegvelden, spoorwegen, water- en elektrici-teitsvoorzieningen; grond en
infrastructuur. Het Latijnse woord privare betekent beroven.
De EU-burgers zijn middenin een eindeloze schuldencarrousel
te-rechtgekomen: grote bankaandeelhouders hebben voor duizenden
miljarden euro’s schulden gemaakt door dubieuze leningen te ver-strekken.
De overheden staan namens hun burgers voor deze schul-den garant en
lenen in naam van hun burgers het geld voor afbetaling van deze schulden
bij dezelfde grote aandeelhouders van banken die de schulden hebben
veroorzaakt. Terwijl de politiek via de Europese Centrale Bank aan de
banken bijna gratis geld leent dat de banken tegen hoge rentes weer
uitlenen aan burgers en overheden.
In Europees verband zou het bodemloos
verstrekken van geld aan banken een halt moeten worden toegeroepen.
Onderzocht moet worden door wie de dubieuze leningen zijn verstrekt, aan
wie en voor welke bedragen. De duizenden miljarden euro’s moeten
teruggehaald worden waar ze zitten, bij de veroorzakers van de crisis,
niet bij de slachtoffers.
Lidwien Schuitemaker
drs. sociale wetenschappen en filosofie
Gepubliceerd in
juni 2011
Cartoonist: Gabor Lodi
terug naar boven ◄
|
|